Jacek Kaczmarski - Siedem Grzechów Głównych | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Jacek Kaczmarski
• Siedem Grzechów Głównych

Wielkich upadków więcej widzieliśmy, niż wzlotów
Byliśmy oczywiście na uczcie Baltazara,
Uczyliśmy się mowy zwycięzkich Wizygotów
Na służbie ostatniego przepiwszy żołd Сezara.
Przeżyliśmy Rolanda, by świadczyć śmierć Karola,
Pozostałościom mocarstw nie oczekiwać łaski.
Razem z Ludwikiem Świętym widząc się w aureolach
Wyrzygiwaliśmy krew w jerozolimskie piaski.
Co było wszechpotężne - zdaje się niedorzeczne.
Gdzie słodka woń Arabii? Gdzie tajemniczy Syjam?
Religie tysiącletnie też nie są dla nas wieczne
I demokracja kwitnie, dojrzewa i przemija...

Великих падении мы видели больше, чем взлетов.
Конечно, что мы были на пире Бальтазара,
Даже научились язык Вестготов
Во время службы последнего из Царей, пропившего свой трон.
Мы пережили Роланда, чтоб остаться свидетелями смерти Карла,
И не видать пощады для мощи, которая осталась.
Вместе со Святым Людвигом с нимбом над головой
Пережили кровь в Иерусалимских песках.
Что было всесильное - уже кажется смешным.
А где сладкий запах Аравии? Где загадочный Сиам?
Тысячелетние религии для нас тоже не вечны
И демократия расцветает, созревает и исчезает...

A nas wiedzie siedem demonów, co nami się karmią:

Na przedzie pycha podąża z tańczącą latarnią,
Chciwość wczepiła się w siodło i grzebie po sakwach,
Broi pod zbroją lubieżność, pokusa niełatwa.
Wandzioch domaga się płynów i straw do przesytu,
Wabi rozkoszne lenistwo do łóż z aksamitu,
Gniew zrywa ze snu i groźbą na oślep wywija,
A zazdrość nie wie, co sen i po cichu zabija

А нас (людей) ведет семь демонов, которые пожирают нас:

Впереди Гордыня следует с танцующим фонарем,
Алчность вцепилась в седло и разбирает сумки,
Под броней сидит похоть, нелегкий соблазн.
Ненасытное Чревоугодие требует сладких напитков и блюд,
Лень приманивает в роскошные бархатные ложа,
Гнев будит тебя со сна и вслепую размахивается угрозами,
А Зависть не знает что такое сон и медленно убивает.

Tak zbrojni w moce na które nie ma lekarstwa
Stawiamy nadal i obalamy mocarstwa.

Так вооруженны мощью, от которых нет лекарств
Мы продолжаем ставить во власть мощь, a потом снова свергаем.

Każdemu więc z imperiów bezsprzecznie zasłużeni
My - ludzie pióra, miecza lub zajęczego lęku
Jesteśmy grabarzami swych własnych dzieł stworzenia,
Zajęczym lękiem niszcząc je, mieczem lub piosenką.
Samotnie wędrujemy po dawnych bitew szlakach,
Którymi dzisiaj rządzi chwast, kamień lub jaszczurka.
Wierzchowiec się potyka bo ciąży mu kulbaka
I jeździec w pełnej zbroi bładzący po pagórkach.
Jesteśmy jak zwierzęta - z rytmami śmierci zżyte,
Choć człowiek w nas - do Nowej wciąż prze Jerozolimy;
Więc nastawiamy ucha na echa nowych bitew,
Bo wiemy, że na pewno je w końcu usłyszymy...

Каждый главный из Империи бесспорно заслужил.
Мы - люди пера, меча и кроличьего страха
Мы воры своих же работ,
Кроличьим страхом уничтожая идеи, мечом или песней.
В одиночестве бродим, по землях древних битв,
Которыми сегодня правит сорняк, камень или ящерица.
Лошадь спотыкается, за тяжелое ему седло
И наездник в полной броне, блуждает по холмам.
Мы как звери - сжились с ритмом смерти,
Хотя человек в нас - всё равно прет в Новый Иерусалим;
Поэтому и прислушиваемся внимательно, к эху новых битв,
Мы-то знаем, что опять о них услышим...

I wiedzie nas siedem demonów, co nami się karmią

Na przedzie pycha podąża z tańczącą latarnią...

И нас ведет семь демонов, которые пожирают нас:

Впереди Гордыня следует с танцующим фонарем...

Tak zbrojni w moce, na które nie ma lekarstwa
Będziemy nadal stawiać i zwalać mocarstwa.

Так вооруженны мощью, от которых нет лекарств
Мы будем ставить во власть мощь, a потом снова свергать.

Jacek Kaczmarski еще тексты