Я прыходжу да цябе з раніцы, здараецца, нечакана Ты выходзіш заспаная, сьветлая, ласкавая, бы сонейка, каханая Я прыціскаюся да цябе, халодны, з вуліцы З вуліцы ў тэму ні з чым не рыфмуецца Ты з ненамаляванымі вачыма Табе так нават лепей, магчыма Тоненькая, у начной сукенцы Родная, што ты робіж з маім сэрцам? Ты паціскаеш плячыма: Якім чынам мы можам быць разам, якім чынам? Быць разам вельмі проста Проста трэба ня быць паасаобку, кропка. Мы не разумеем адзін аднаго, мы лаемся Не пагаджаемся з аргумэнтамі, злуем, памыляемся Сварымся кожны другі дзень ці часьцей Па сутнасьці, мне трэба ад цябе вельмі мала Хочацца бабак, бачыць побач з сабой ідэал З вачыма бясхмарнымі, сьветлымі, ласкавымі, бы сонейка, каханымі Ты звычайная Са сваімі праблемамі, цяжкасьцямі, гемарамі Кінь мяне! Я не прызвычаены да жыцьця Тамушта я хачу жыць так, як я хачу жыць Асабіста сьвяткуючы асабістыя няўдачы Ня ўмеючы даваць здачы Я прыходжу да цябе з раніцы, здараецца, нечакана Ты выходзіш заспаная, сьветлая, ласкавая, бы сонейка, каханая