Eg trur eg knyte slipsknuten opp Femogførti minutt på et hjørna er nok Ein ting er at det regner ned Hadde eg tenkt meg om sko eg kanskje regnet med det Men denne gangen får du ikkje snakket deg vekk Du summer som en sverm rundt krukkene med honning Er som å sei eg ska bli henta på hest Og så komme du forseint og så kommer du med ponni Eg er ikkje lenger ditt levande kunstverk Sitt på din balkong og sjå når scenen går i svart Neste gang du ser på ein solnedgang tenk på meg Og lommå full av gull eg har mi hånd i
Regnbuen treffer oss ikkje lenger Mine dråper var ikkje sølv Og dine stråler var heller aldri gull Ja, alt var som våre mødre sa Hvis det glimre vil det frista Du kan komma heim alltid heilt til det sista
Denne må du ennå lenger ut på landet med Kor du kan spretta dine korker av champagnane Og sei \"Hei\" til ditt heilfigurspeil Spør deg sjølv koffer lykken har snudd og gått sin vei Og sett deg ned i ditt eget antikkmøblemang Unda laken av støv og syng så din sang Sjå for deg meg i din perfekte dans Og velkommen på parketten og hiv deg rundt min hals Og så len deg tilbake nøyaktig ett hundre dager Og tenk fyrste gong at du traff meg får du aldri tilbake
Regnbuen treffer oss ikkje lenger Mine dråper var ikkje sølv Og dine stråler var heller aldri gull Ja, alt var som våre mødre sa hvis det glimre vil det frista Men du kan komma heim alltid heilt til det sista
Eg sko heller vært din far eller din sønn Sydd sammen for alltid i blod heilt uten søm Ein drøm det blir ingenting av er som ei dråpe av løgn i et hav Ikkje spol fram og ikkje spol tebake For akkurat nå var allerede gamle dager
Regnbuen treffer oss ikkje lenger Mine dråper var ikkje sølv Og dine stråler var heller aldri gull Ja, alt var som våre mødre sa Hvis det glimre vil det frista Men du kan komma heim alltid Du kan komma nå eller gi det tid Dørene står åpne heilt til det sista Du har alle mine skatter i di kista