Kun sua tervehdin, se myös hyvästin sisältää. Vaik' tyyni oon kuin aamu, mun mieli myrskyää. Ilman vihaa mä koskaan en voisi rakastaa. Kotini sieltä löysin, missä vieraan on maa.
Väkijoukossa mua kalvaa yksinäisyys. Viel' nuoreen vereeni on kirjoitettu iäisyys. Kun kiihkosta huudan, teen sen kuiskaten. Kaiken uskon sinuun laitan, vaikka epäilen.
-Tuhannet mun kasvot ja ne vaihtuvat vaan.
Nauraessani poskillain sä näet kyyneleen. Pyydän \"jäisit tähän\", salaa toivon että meet. Yötä aina ikävöin, vaikka päivän lapsi oon. Pimeyden laskiessa kaipaan valoon.
-Tuhannet mun kasvot ja ne vaihtuvat vaan. Vastakohdat, ristiriidat, mä ylleni paan. Yötä aina ikävöin, vaikka päivän lapsi oon. Pimeyden laskiessa kaipaan valoon.
Tuhannet mun kasvot... ------------------------------ перевод (с) Людмила Оянен
В моем приветствии тебе мое прощанье. Хоть я тиха как утро внутри все бушует. Без ненависти я никогда не могу любить. В чужой стране нашла я свой дом.
В людской толпе меня гложет одиночество. В моей молодой крови уже вписана старость. Когда кричу в пылу, я делаю это шепотом. Я верю в тебя но сомневаюсь.
Тысяча моих лиц - сменяют друг друга.
Я смеюсь и на моей щеке ты видишь слезу. Прошу \"останься\", но втайне хочу, чтобы ты ушел. Тоскую о ночи, но сама - дитя дня. Опускается ночь, и мне нужен свет солнца.
Тысяча моих лиц - сменяют друг друга. Противоречия и противоположности я примеряю. Тоскую о ночи, но сама - дитя дня Опускается ночь, и мне нужен свет солнца.