Jeroen Kant - Liza | Текст песни

• Тексты песен
• Jeroen Kant
• Liza

Liza heeft haar vader nooit gekend, want toen haar moeder vertelde dat ze zwanger was van hem, werd hij wit tot aan zijn oren hij had nog nooit zo hard gerend.

Haar moeder als de engel die ze was, besloot haar kindje toch te houden, want ze wist heel zeker dat ze van haar kind zou houden. Het was meer een zegen dan een last.

En dus op een dag vol regen in april werd Liza geboren, maar wat het toeval nu net wil: ze had precies haar vaders ogen en moeders hart stond even stil.

Op een dag wou Liza weten hou het kwam dat ze haar vader nooit gezien had en waar hij heengegaan was dan en of hij ooit nog terug zou komen en waarom duurde dat zo lang.

Dus moeder zette Liza op haar schoot ze keek haar in de ogen en zei: “Al ben je niet zo groot, de waarheid mag je weten je vader die is dood.

Hij is gaan varen op de grote oceaan. Er was een hele zware storm en zijn schip is toen vergaan. Je zal je vader nooit meer zien schat, zo is het gegaan.”

Maar op de vraag of papa ooit gevonden was, wist haar moeder niks te zeggen en dat vond Liza nogal kras, dus ze besloot hem te gaan zoeken maar na haar zwemles pas.

Zo gezegd was dit keer zo gedaan en met een broekzak vol met kwartjes kwam ze in Scheveningen aan. Daar is ze bij de verrekijkers op de pier gaan staan.

Tot op vandaag de dag kijkt Liza over zee, want waar haar vader is gebleven daarvan heeft ze geen idee. Dus ga je ooit naar Scheveningen neem wat kwartjes mee.