Мирис на лето што ме опива
и снегој бели во душа стопува,
утро ме гали, во раце надеж подава,
а ти ми велиш тивко, моја најмила.
Од небо пеат јужни ветрови
и детска смеа што како река жубори,
под мала сенка од листови детелина
ми се крие тајна мисла, мисла најмила.
Нај, нај, најмила од едно небо растена
под едно сонце галена,
нај, нај, најмила желба ми е голема
да ми бидеш сон во душава,
на, на, најмила.
Како и да е само добро нека е
и од сите грла песна нека се разлее,
се што е мое ми е убаво,
а се што не е, нека биде поубаво.
Kaliopi еще тексты
Другие названия этого текста
- Kaliopi - Najmila (0)
- Kaliopi - Najmilja (live) (0)
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2