ако немаш ноќва кому да се помолиш ќе бидам јас за тебе како икона што може сите твои темни мисли да ги избрише и сета твоја болка да ја однесе, барем за час. уморот го криеш под црни пердуви лицето го миеш од стари шминки ефтини, а знаеш дека ниту една вода не измива од таа кал што во тебе се собрала, штом сфатиш
солзи и бакнежи ти мораш стално друг да љубиш солзи и бакнежи тој те плаќа а ти се нудиш солзи, но никој не ги гледа солзи и бакнежи кому ли се даваш сега
погледни ја те молам месечинава огледало ќе биде на сета твоја убавина погледни ја и немој да се сокриваш и почни добри нешта ти да откриваш, во себе