Калі ты гэта зберажэш сэрцам і палюбіш у думках, Тады і наяве зберажэш цяплом сваёй любові.
Неба, якое прыгожае неба… Яно зразумелае, быццам, і самае лепшае. Свет жывёл, свет раслін. Незлічоных гадзін прыгажосці і радасці, Непаўторных імгненняў, такіх шчырых, выразных, звычайных…
Камень ля дарогі, празрыстую ваду, Космас халодны і чорны, Невымерны Сусвет патаемны, бязмежны… Зберажы, зберажы. І Сонца, наша з табою роднае Сонца!