Раджаць сабою перамогi волю, Насiць пыл гневу, сыпаць жах у вочы; Прабiць гнiлыя асновы, Ядро знайсцi ў самiм сабе.
Псiхалогiяй i сутнасцю Пераможцы, Нардычнай крыві вышынёю, Вiхрамi Паўночных Вектараў Выкiнуць разважаннi-сумненнi.
Гальдрастафу-попелу аддаць пачуццi, Архетыпам кiнуць сына смех. Арэолаў iскрамі касмiчных Падняцца ў зоркавы Iрмiнсуль…
Кап’ём Светабудовы, кап’ём Лёсу i Смерцi, Спiральным Агнём праз Светы – у далеч мроі. Магiчным заклёнам, канцэнтрацыяй волі, Ведамi Арыйскага Мiфу.
Раса праз нашу кроў Адчыняе дзверы Чорнага Сонца. Дванаццацi рунам прысвечаны мы. Заламі-сутарэннямі-таямнiцамi-пакоямi, Палацамi-праходамi-тунэлямi-пячорамi.
Вечным палётам Арла застыць, Падрывам шаленства, тронам духу. Заставацца першым, у адхіленні адзiнокiм, У маўклівых пошуках самога сябе.
Скрозь атмасферу цэнтрабежных Субстанцый бязмежных – У халодны i вечны Космас Галактык-планет-камет.