երկուսը թիվ չի առաջինը հաշիվ չի ես ու դու հոմանիշ չենք փակվում ա վերքը երբ հնչում ա կրկներգը որն ա մեղքս որ քոնը չի քոնը
էս կյանքը հիմար փառատոն ա մենակ պակասում ա հոգուդ անասունը
սևը գույն չի սրտիս մեջը արյուն չի հին շենքեր են կիսաքանդ որ պահում են անունը փակվում ա դուռը անջատվում են լույսերը ու նորից սկսվում ա վեպը որտեղ քոնը չի քոնը
էս կյանքը հիմար փառատոն ա մենակ պակասում ա հոգուդ անասունը էս կյանքը հիմար փառատոն ա նայի արթնանում ա հոգուդ անասունը
երկուսը թիվ չի առաջինը հաշիվ չի որն ա մեղքս որ քոնը չի քոնը սևը գույն չի սրտիս մեջը արյուն չի որն ա մեղքս որ քոնը չի քոնը