տիեզերքը քո մեջ առավոտյան 6 անց կես դեռ քնած չեմ ես ոչ բարի ոչ էլ չար անգիտակից ու անճար կոտրվելու արագությամբ սպասելու քաշով ես ընկնում եմ ուղիղ ապակյա շշի մեջ ոչնչացրու բոլոր հետքերը իմ խմած պատերը հավաքում են համարդ կարոտից ճաքում ա առաստաղը տանիքում հավաքված իմ ու քո ապագա օրերը թռիչքին պարտրաստ
տիեզերքը քո մեջ բացել ա թևերը կանչում ա ինձ անընդմեջ
խանդը իմ մեջ վառում ա թոքերս ու ծուխը պարում ա գլխիս վերևում նկարում ա անունդ լռության մեջ լռության հետ ընկերացած լռության մեջ փնտրող գույներ ես, կթողնեմ ստես ու հեռանաս ու հետդ տանես ունայնությունը ու զարթնելու ցանկությունը ամբոխի մեջ հայացքդ փնտրելու սովորությունը թողնենք դատարկ մնացած հնարավոր էջերը տիեզերքը քո մեջ բացել ա թևերը