տիեզերքի փոշին նվիրի ուրիշին անգամ եթե նա թքած ունի քո վրա կշեռքի վրա դիր կշռի կոտրված սիրտը հավասար ա դատարկ շշին
թող ձայնը հասնի նրա ականջին ականջից թոքեր նա թողել ա վերքեր թողել ա մտքեր ու վառած ծխախոտ լուսավորող գիշեր
ու մաշկը քերված միայն նրա տեսքից իսկ նա չի նայում հեռվից, անգամ չի նայում վերևից գուցե նա կմնա, միգուցե նա կսպասի քանդված մոլորակների ֆոնին
իսկ դու բաց ու թափանց ու խոցելի, բառերի հոսքի հետևից ընկած երկնքից մերկ մեղեդու մեջ տապալված իսկ նա ինչքան ուժ ունի անհասանելի գդալով հավաքելով փոշին տիեզերքից