բան չի փոխվել արանձնապես երեկվանից ես էլ քո պես ապրում եմ մեկ մեկ մորանում եմ հիշում եմ նորից էն ինչ կարևոր էր արդեն կարևոր չի ինչը չէի նկատում անգամ դարձել ա իմաստ կանգնած պատրաստ
հրացանը ձեռը սև սպիտակ ձմեռը հրացանը ձեռը դրա տիրոջ մերը
մենք գնում ենք առաջ ընկնում ենք կանգնում ենք նորից վաղն ամեն ինչ կսկսվի նորից ամեն օր նույն օրն է ամեն ինչ խամրած թաքնված անկողնուդ տակ մի կյանք ապրած