Ken Zazpi - Iluntzean | Текст песни

• Тексты песен
• Ken Zazpi
• Iluntzean

egunero bezala
gehiegi pintatzen da,
aurpegiko sufrimendua
estali nahiean,
ispiluan aurrean
aurkitu ezinean,
izan nahi zuena ahaztuta

buruan bueltaka
institutoko garaiak
pareta atzean erretako kanutoak

barruan oihuka
portale ilun haietan,
mutilari emandako lehen musua

ilusio galduak,
irrifar behartuak,
jipoitutako bihotzean
egin dute eztanda,
sentitzeko ezina,
zauri guztien mina,
geroari aurpegiratuz

bizirik irauten
betiko minimoetan,
eguna iluntzean

mundakako portuan
zigarro bat eskuan
urrutira ihesi doa olatu gainean
bere izarra aurkitu
gehiago ez sufritu
irribarre egin bizirik sentitu

---
como cada dia
se pinta demasiado,
intentando tapar
el sufrimiento de la cara,
delante del espejo
sin poder encontrarse,
sin poder acordarse de lo queria ser

dando vueltas a la cabeza
la epoca de instituto,
los canutos fumados tras su pared,
gritando en las entrañas
el primer beso al chabal

en aquellos portales oscuros
ilusiones perdidas,
sonrisas forzadas,
en el corazon derrotado estallan,
el no poder sentir,
echando en cara al futuro
el dolorde todas las heridas.

seguimos vivos
con los minimos de siempre
al atardecer el dia

en el puerto de mundaka
con un cigarro en la mano
escapa lejos encima de las olas
encontrar su estrella,
no sufrir mas
sonreir,sentirse viva

Ken Zazpi еще тексты