ГЛЯДЖУ НА ТУЮ, ШТО СЬПІЦЬ
Шапчу сабе ціха: «Ліліт».
Ў вакно – мяккі горны вецер.
Няма прыгажэй на сьвеце
Дзяўчыны, якая сьпіць.
Ў міг гэты шкада мне ізноў
Сваёй маладосьці мілай...
О, колькі па ёй пахадзіла
Чужых і сваіх кіёў!
І – хай не ўмірае любоў –
Павінны мы ціха й зажурана
Звыкацца з падношанай скурай
Сябровак сваіх і сяброў.
Вецер з гор і зялёны прыбой
На твар твой бягуць і веюць,
І ў сьне дрыжаць твае веі...
Лёс, зьлітуйся над табой!
Kirduk еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1