Maailma on kuoleman odotushuone ja nimeäni odotan sen penkillä kylmällä
Takaa verhojen katselen kuinka te sotkette maailmaani sille sotkulle vain nauretaan ylhäällä
Tämä maa on tyhjyyttä täynnä täynnä kuolon ääniä ankara tuuli taivaalta raivaa esiin kylmiä tähtiä viimeistä arkunnaulaa juuri äsken naulattiin ja lapsikuoro haudalla laulaa: "Olkoon sitten niin"
Te olette niin pirun nuoria teitä vain naurattaa viihdytte, vaikka maailma on pielessä
Minä käyn neljättäkymmentä ja arkku on jo ostettuna ja hautapaikka aivan kirkon vieressä
Ja minä luovutan luovutan luovutan ja jään viimein lepäämään lepäämään arkkuun viileään
"Гвозди в крышку гроба"
Мир - это приемная смерти, И я жду на этой холодной скамье, когда прозвучит моё имя.
Из-под занавеса смотрю я, как вы Портите мой мир, И над этим лишь смеются наверху.
Эта земля пустоты полна, Наполнена звуком смерти. Суровый ветер небо очистил, Холодные звезды видны. Последний гвоздь в крышку гроба Только что забит И песня прощальная детского хора «Да будет так»
Вы так чертовски молоды, Это вас лишь смешит, Развлекайтесь, хоть мир на грани.
Мне уже около сорока, и Гроб для меня уж куплен Так же как и место погребения неподалеку от церкви
И я сдаюсь Сдаюсь Сдаюсь и остаюсь В последнем пристанище В прохладном гробу.