Znikąd donikąd Poprzez kresy początków Korzeniami do nieba Gałęziami do ziemi Wrastając, lecz idąc Nie widząc, lecz czując Umierając żyjąc Dryfując w bezruchu
Czas jest jak rtęć Niepodzielny i stały Stały choć płynny Niczym rzeka eteru Zawieszona w bezkresie Uwięziona w przestrzeni Zamykająca się w okrąg Prowadząca donikąd
Znikąd donikąd Poprzez początki kresu Gałęziami ku niebu Korzeniami w głąb ziemi Idąc, choć stojąc Nie czując, lecz widząc Żyjąc po śmierci Idziemy w przeciwne strony Czas jest jak lód Podzielony na kry Podzielony, choć spójny Płynący, choć stały Niczym zamarznięta rzeka Uwięziona w korycie Płynąca ku ujściu Wypływająca Znikąd... Znikąd donikąd...