Ze serbskeju golu (За лужицким лесом. Нижне-лужицкий сербский язык)
Za sebskeju gólu jadno jazorisko. Co ga w jazorisku? Grozna paliwaka. Ta pak kśěšo naraz cełe město póžrěś. Prědna na rěd pśiźo kejžorowa źowka. Kněžna z grodu źěšo, dobru noc dawašo. „Dobru noc něnt mějśo wy, mój nan, mój stary“ Kejžorowe źowćo k jazoroju žěšo. Grozna paliwaka k brjogoju plějašo. „Och, ty swěty Juro, stoj mě ku pomocy!“ „Och, ty luba kněžna, wěriš ty do Boga „Kak ga ja do Boga wěriś njedejała. Bog Kněz, ten jo mócny, dokulaž jo mudry.“ „Ow, ty lube źowćo, wótpasaj se swój pas! Comej jen zaźernuś za to tluste šyjsko.“ Za to tluste šyjsko, za to tluste gjardlisko. Zabili su ju, do wóza ju kładli. Njebójśo se, luźe, wóna njejo žywa. Mócny swěty Juro paliwaku zabi.