ты як заўсёды пасля сябе пра сябе пасылаеш мяне не забудзь паабяцаць як прыйдзеш дадому ты мне паабяцай што я не пачую тваіх нядобрых словаў таксама тваіх бязглуздых умоваў я буду жыць, у гэтай гульне не атрымаецца мяне зрабіць
мне нябачная зямля - забірай вось трымай, яна твая, толькі мяне ты больш не кранай у падлогу ногі ўрастаюць мае ну і няхай гэта ўсёроўна не хвалюе цябе
мне непрыемна чакаць і цярпець цябе нешта на ўвазе мець вада падымаецца, агонь паніжаецца калі засынаю ты прачынаешся
на паверхні цішыня ўсё зрабіла паслядоўна мажаш таксама і ты ўцякаць, ты ведаеш, мне ўсёроўна хто ідзе там паглядзі, быццам бы сэрца замірае на восем гадзін