Se sabiatz mon país A ni nom ni frontièira Dins los vèrs s’espandís D’una fòla epopèia. Se trapa pels camins Dins lo sang de las pèiras Dins lo caud del rasim Dins l’amar de l’albièira. Se sabiatz mon país S’escond per las ginèstas Dins la flor qu’espelís Dins lo còr de las bèstias Dins l’ombra que blanquís Dins l’autan que despelha Dins la doçor d’un nís O lo pols d’una fuèlha.
Mon país es aval Al mièg d’una carrièira Ont dançan tres enfants Per un sòu de misèria Es aval dins lo crit D’un freta-savatons Que rabala vencit Sens esper de retorn Mon país es al fons D’una preson de trèvas Que n’an per tot resson Que lo marcha o crèbas Mon país es pertot Ont son los privats d’èsser Sens papièrs ni aunor Sens ostal o sens tèrra.
Se sabiatz mon país A ni nom ni frontièira Dins los vèrs s’espandís D’una fòla epopèia. Se trapa pels chauchilhs Lo canin d’una talvera Lo fisson del perilh La jòia bartassièira Mon país es aquí Ont grana la colèra Sul punh que se brandís Dins lo fuòc, la lassièira Dins l’èrsa que nos pren Dins l’èrsa que nos geta Dins l’apèl de l’avenc Dins las mans de l’aubeta.
Se sabiatz mon país S’amaga per las raras De l’ora que fugís E que sembla eternala Dins las calors passidas Dins las sentors salvatges Dins la saba de vida Dins la paur de l’aigatge.
Se sabiatz mon país A ni nom ni frontièira Dins los vèrs s’espandís D’una fòla epopèia. S’escond al fons del riu Dins lo sicrèt de l’èrba L’arma del recaliu Dins lo lis d’una quèrba. Mon país resplandís de mila cantalenas Que dança a l’infinit Un pòble de serenas Finta plan mon país E n’a ni dieu ni mèstre Es un caval que corrís Sens tralhas ni cabèstre.
Mon país es pertot Ont la sola batèsta Es de gardar lo gost D’un lendeman de fèsta. Se sabiatz mon país Es pertot que t’espèra S’existís pas enlòc Es sus la tèrra entièira.