Darahija minčanie i hości stalicy, Ja chaču z vami dumkaj svajoj padzialicca. Karaciej, heta dziŭna, ale cest la vie, My ŭ stalicy žyviem niby na dźvie siamji.
My žyviem adnačasova ŭ dvuch haradach, Padvajeńnie asoby zryvaje nam dach. Dyk niaŭžo ž nam nikoli nia skleić, nia sšyć Miensk i Minsk - dźvie pałovy staličnaj dušy?
Horad Miensk - pieršy horad z tych dvuch haradoŭ, Nie pabačyš na mapach sučasnych hadoŭ. Jon u sercy žyvie, jon žyvie ŭ hałavie Šmat kaho, chto ŭ horadzie Minsku žyvie.
A ŭ tym Minsku prapiska i harvykankam, I Ladovy pałac, i betonny parkan, Zrujnavanych damoŭ cieni pryvidnyja I dziacinstva majho pralaciełyja dni.
My žyviem adnačasova ŭ dvuch haradach, Padvajeńnie asoby zryvaje nam dach. Dyk niaŭžo ž nam nikoli nia skleić, nia sšyć Miensk i Minsk?
Jość u Minsku nazovy biazradasnyja: Jość Kalektarnaja, a jość Bazisnaja. Tam narod zabiaśpiečvaje, pravilny naš, Vykanańnie zadačy pastaŭlenaje.
A pa Miensku pryjemna špacyravać, Drobnych kramak vitryny ŭtulna harać. Tam hatyčnyja viežy kaściołaŭ starych, Tam dachoŭka i bruk, tam dvary i mury.
My žyviem adnačasova ŭ dvuch haradach, Padvajeńnie asoby zryvaje nam dach. Dyk niaŭžo ž nam nikoli nia skleić, nia sšyć?
Usio błytajecca ŭ Minsku: chleb i maca, I Vialiki Kastryčnik i Radaŭnica, I pjanaja ślaza i takaja papsa, Što ratunku nie daść ni \"Mezim\" ni \"UPSA\".
A voś z Mienskam ničoha niamožna zrabić, Niemahčyma jaho zrujnavać, zachapić. Jon nikoli, tvoj Miensk, nie zhnije, nie zharyć, Budzie movaj tvajoju z taboj havaryć.