Ég er með sólina í augunum og ég sé ekki neitt, við erum bæði svo þreytt og dagarnir líða hjá svo bjart það er sárt og ég missi allan mátt
Ég sný mér við og ég sé heiminn svo vel ég opna hurðina, hurðina geng út frá þér losna við lífið mitt hér ég er farinn, farinn
Ég er með vindinn í eyrunum og ég heyri ekki neitt, hvorteðer ekkert breytt og mánuðir líða hjá svo hátt það er sárt og ég missi allan mátt og tíminn hverfur frá mér en ég læt engan ná mér þegar ég hleyp af stað þegar ég hleyp af stað og tíminn hverfur frá mér en ég læt engan ná mér þegar ég hleyp af stað þegar ég hleyp af stað
Ég sat heima, málaði drauminn minn bað alls ekki’ um mikið – bara músik og bjór Hún kvartaði, talaði’ um drauginn sinn nægjusemi mín var einfaldleg’ ekki nóg Ég sýndi henni myndir af deginum Hún sagði mér sögur af heiminum Ég kyssti’ hana Hún til baka Ég stóð kyrr á meðan hún fór Rúm fyrir tvo, ég get teygt úr mér ég ligg þversum í bólinu og kveiki í tré og reyni’ að gleymi því besta, það besta er verst fokking minnið er lygari því verst er langbest svo ég hleyp og ég lít ekki aftur og ég veit að ég verð ekki samur ég ferðast þúsund mílur yfir nóttina en enda samt ávalt á sama staðnum, skiluru