Паэт Ужо не малады і не зусім быў стары У рваных кедах паэт, п'яны і барадаты Хадзіў па вуліцах, музу шукаў Але да сустрэчы з её, не хапала 100 грам Паэт у краму зайшоў, пашлядзеў на вітрыны На вочы папаліся піва і віны Але адразу ведаў, усё гэта не тое Узяў бутэльку колы і 0,5 рому
У адной руце бутэлька ў другой цыгарэты А ў галаве ўсе яго вершы Каліб не алкаголь Не напісаў бы столькі вершаў ён
Як патрабуецца паэту, есць сяброўка ў яго Так сама піша вершы, верыць у каханне і дабро Пасля бутэлькі віна ўжо сама не свая Яны як 2 кроплі вады, але ж няма ў яе барады
Няўпеўныя крокі, пускае дым у аблокі Вершы пра любоў Калі ласка больш не налівайце ей
Яна фанацее ад Бродскага, а яму па душэ бліжэй вершы арлоўскага, але есць, што сбліжае абодзвух - любоў да алкаголю