Քեզ մի օր թողեցի, սերը իմ թաղեցի սև հողի տակ, Որ քեզ սիրտը իմ մեկընդմիշտ մոռանա: Ես էլ հետ չեմ դառնա հին կյանքին իմ խավար ու մթի: Քեզ մի օր թողեցի ու կյանքը իմ հիմքից փոխեցի, Եվ հիմա ապրում եմ ես՝ մոռանալով, Թե ինչպես իմ կողքին մեռնում էին Քո սիրտն ու հոգին՝ կուրանալով, ինձ ուրանալով:
Իմ սերը հիմա դարձել է թշվառ, Ու առանց քեզ ապրելն է դժվար, Բայց քեզանից հեռանալով ես փրկեցի ինձ, Ինձ փրկեցի անվերջ վեճերից: Այդպիսի կյանք ու սեր պետք չէր ինձ, Հեռանալով ազատվեցի ես քո դժոխքից:
Ես մեռնում էի քո սառը մի հայացքից ու ծնվում՝ քո բարի մի խոսքից, Ո՞նց կարող էիր դու տալ հարված մի մարդու, Ով քեզ ավել եր դասում իր կյանքից: Պետք չէր քեզ հավատալ ու անխելքի նման սերս տալ՝ Ժպիտ անգամ չստանալով: Ա՜խր, հենց իմ կողքի‹