Аднойчы на світанку,
Як сонца не ўзышло,
І ня чуць было спеваў птушыных,
Рыцара спаткала пачвара злая з гор -
Дачка брудных троляў хлуслівых.
Пан Манэліг, пан Манэліг,
Каханым будзь маім
Атрымаеш ўсе скарбы зямныя.
Належаць буду я табе,
А ты належаць мне.
Адкажы мне толькі: "так" ці "не"
"Дванаццаць лепшых коней
Атрымаеш ад мяне,
Што гуляюць у горнай лагчыне.
Ніколі не ляжала сядла на іх спіне
І іх шпоры ніколі не білі.
Дванаццаць водных млынаў
Я падару табе
Што стаяць паміж Ціла і Тэрна,
Іх жорны медзяныя захопяць цябе,
І іх колы аздоблены срэбрам.
Шаблю залатую я падару табе.
Чараўніцтвам яна абкавана.
Ёй ты пераможаш ворагаў сваіх,
Будзе слава табе і пашана."
"Калі б царквой Хрыстовай
Хрышчона ты была,
Я бы ўзяў падарункі такія.
А ты пачвара брудная і Д'ябла дзіця,
Чэрці з пекла табе як радныя."
Пачварына пабегла ў пячору да сябе,
У душы яе смутак і скруха:
"Каб гэты рыцар годны застаўся пры мне,
То прыйшоў бы канец ўсім пакутам...
Litvintroll еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1