I mancava enca’la pluèia A Marselha l’autra sera Carosèl de cavals d’aiga Deschaenats per la charrièra
Cerco de trobar refutge Fins que dura l’eslavàs Quora veu un lum espalid Pròpi al fons d’un quitanàs
An de morres da Siberia I compaires del rasor Assemblats dins la gargòta L’aire es cònfit de vapor
En a que juèn, en a que buven Se disputen al cotèl I a gròs-ventre ’mbo la viola Que la fai brular ’ma un vèl
Avaria chalgut vos dir Al prencipi del discors Que iu vivo sus la rota Que siu un mestre-sonador
’mbo ’quò vau da n-aquel pinfre e i diu « paure bonomàs tu sies bòn da far sautissa laissa perdre de sonar »
I derrabo la gratusa E entameno una chançon Encharmaa e tota la banda Se jonh fito al rigodon
An laissat cotèls e cartas Engolhat lo garlaban Fai l’enfèrn dins la gargòta Aquela corma de boemians
Me di un vielh charjat de cretas Quora tot es acabat « sies un diable abò la viola ta musica t’a salvat sem i mestres de la plana sem de ladres, d’assassins mas truchem pas nòstres fraires vai, contunha ton chamin lo gabian passa la mar lo pònt passa la rivièra tu, sonaire de charrièra passa, per pus retornar