-- - (Luar Na Lubre Plenilunio) Pandeirada das Fiandeiras - Muiñeira de Ramelle | Текст песни

• Тексты песен
• (Luar Na Lubre Plenilunio) Pandeirada das Fiandeiras - Muiñeira de Ramelle

Alá arriba naquel monte unha fiadiña hai (bis)
Quen me dera ir a ella sin o saber miña nai (bis)
Ai lalalalala Ailalalalalalala (bis)

Esta noite hai unha fía e mañán unha espadela (bis)
Bóteme o caldo mi madre que eu tamén quero ir a ella (bis)
Ai lalalalala Ailalalalalalala (bis)

Os mariñeiros no mare arman vela arman vela (bis)
Arman vela, arman vela i eu tamén a vou armar(e) (bis)
Ai lalalalala Ailalalalalalala (bis)

Desde o meio do ceu alumía as mulleres ermas que contan
ondas na Lanzada(1). Dona da fertilidade, raíña do mar e do
ventre, compasa os sous ritmos diverxentes e abre-os ao
milagre da reproducción na novena onda.

Tamén en Corme(2) as fémeas case espidas buscan o ritmo
do seu seo baixo a Lúa, vixiadas pola Serpente Alada,
ferida cunha cruz no seu lombo.

Cando as fémeas soben ao monte, a Serpente alza o seu
volo levando unha Vella que Fía na Roca o fío do tempo; a
sucesión de lúas novas e vellas, e cada Plenilunio, deixa ao
seu paso grandes laxes que enchen de dólmenes a terra
húmida, de Dombate(3) ao Hospital da Fonsagrada(4), da
Faladoira ao Morrazo.

O luar fende a terra, es escoita-se un ritmo xordo de
percusión profunda que é o pandeiro do amigo que xa non
está. É o son do dolmen, o antigo ritmo da semente
transformada na espiga do eterno campesino neolítico que
todos levamos dentro.