(Luar Na Lubre Plenilunio) Romance de Bernaldino e Sabeliña
Polo mundo me vou, madre, polo mundo a camiñar(e) en busca de Bernaldino que no o podo atopar(e).
E se foi de terra en terra e de lugar en lugar(e) topou unha lavandeira lavando nun areale a él
-De Bernaldino señora Que novas me pode dar(e)? -Bernaldino, é da reina o paxeciño galán(e).
Ao decir estas palabras Bernaldino a porta sae
-Quen te trouxo aquí Sabela, Quen te trouxo a este lugar(e)?
-Teus amores Bernaldino, por aquí me fan andar(e). colléronse polo brazo, Puxéronse a pasear(e).
En canto os vira a raíña aos dous mandara matar(e) a ella entérrana no coro, entérrano no altar(e).
Dela naceu unha fonte, E del un verde olivar(e); Tanto crecen un e outro Que aos ceos foron chegar Cando os ventos sopran mainos os dous se queren falar(e) Cando os ventos sopran recios