Myśmy straż trzymali od świtu do zmierzchu Całe życie w służbie matczynemu sercu Matka nasza to ta żyzna ziemia ojców Która w świat wydała tych walecznych chłopców Lecz ta ziemia to nie tylko łąki, lasy To nie tylko tłum i nieznajome masy To pocałunek ukochanej twej dziewoi To ustronie, które serca rany koi
I ruszyliśmy do boju, dumni powstańcy w obronie naszych rodzin i ziem Nasze chorągwie wysoko w górze, rozkaz "atakować, nie cofać się" Choć zaborcy siły przeważały i śmierć pisana była nam Każdy słyszał ojcowizny wołanie - "Przyszłe pokolenie w mej obronie stanie"
Przy ogniu każdy wspominał ziemię swoją Każdy gotów był dziś umrzeć jej broniąc Czy było to górskich szczytów królestwo Czy złocistych pól i lasów braterstwo Ktoś zostawił nadmorskie miasteczka Na kogoś czeka leśnych jezior toń odwieczna A każdy w ziemi tej serce swe pochował I jej wspomnienie na wieczność w duszy zachował
I ruszyliśmy do boju, dumni powstańcy w obronie naszych rodzin i ziem Nasze chorągwie wysoko w górze, rozkaz "atakować, nie cofać się" Choć zaborcy siły przeważały i śmierć pisana była nam Każdy słyszał ojcowizny wołanie - "Przyszłe pokolenie w mej obronie stanie"
Nie płaczcie panny, nie płaczcie za nami Obowiązek wypełnić musimy Może wrócimy tu wraz z wiosną Piękną wiosną dla tej krainy...
Będziem was czekać, dzielni wojacy Choć serca młode rwą się z tęsknoty Lecz jeśli nawet zginiecie w boju Wywalczcie dla nas, tę Wiosnę straconą.
Душа повстанца
Мы стражу держали от рассвета до заката, Всю жизнь в службе материнскому сердцу, Мать наша это та плодородная земля отцов, Которая выдала на свет этих доблестных хлопцов, Но та земля это не только луга, леса, Это не только толпа и незнакомые массы, Это поцелуй возлюбленной твоей девушки, Это укромное местечко, которое сердца раны заживляет
И двинулись мы в бой, гордые повстанцы в защиту наших семей и земель, Наши хоругви высоко вверху, приказ: "Атаковать, не отступать!" Хоть захватнические силы перевешивали и смерть писана была нам, Каждый слышал отчизны зов: "Будущее поколение в моей защите станет"
Возле огня каждый вспоминал землю свою, Каждый готов был сегодня умереть, её обороняя, Было ли это горных вершин королевство, Или золотистых полей и лесов братство. Кто-то оставил приморские городки, Кого-то ждет лесных озер пучина извечная, И каждый в земле той своё сердце оставил, И о ней воспоминание на вечность в душе сохранил.
И двинулись мы в бой, гордые повстанцы в защиту наших семей и земель, Наши знамена высоко вверху, приказ: "Атаковать, не отступать!" Хоть захватнические силы перевешивали и смерть писана была нам, Каждый слышал отчизны зов: "Будущее поколение в моей защите станет"
Не плачьте, девушки, не плачьте по нам, Долг выполнить мы должны, Может вернемся сюда враз с весною, Прекрасной весной для этой страны…
Мы будем вас ждать, отважные воины, Хоть сердца молодые разрываются от тоски, Но если даже погибните в бою, Отвоюйте для нас эту Весну утраченную