یه عصرِ آروم پیاده میریم از کافه تا دو راهی کلمه هامو میشمرم نکنه بگم دوست دارم اشتباهی می خوام بگم دوست دارم اما موندم تو سکوتِ اجباری حواسِ من به حرفاته بلکه یه جوری بگی که دوسم داری کاش میشد حرفامون جاشن تو دستامون ، تو حسِ نگاهامون ای کاش این ترسِ تکراری ، سکوتِ اجباری بره از لحظه هامون دیگه نمی خوام بترسم ، حرفم نگفته بمونه ، نمی خوام ساکت باشم دنیا اینجوری زندونه می خوام بگم با من باش ، بمون همیشه کنارم می خوام بدونی چی می خوام ، می خوام بگم دوست دارم
کاش میشد حرفامون جاشن تو دستامون ، تو حسِ نگاهامون ای کاش این ترسِ تکراری ، سکوتِ اجباری بره از لحظه هامون دیگه نمی خوام بترسم ، حرفم نگفته بمونه ، نمی خوام ساکت باشم دنیا اینجوری زندونه می خوام بگم با من باش ، بمون همیشه کنارم می خوام بدونی چی می خوام ، می خوام بگم دوست دارم