Małgorzata Płochotnik - Piosenka Minerwiny №1 | Текст песни

• Тексты песен
• Małgorzata Płochotnik
• Piosenka Minerwiny №1

Ja jego wolę
Od tylu lat, od oczu pierwszego wejrzenia,
Nie można chcieć, nie można kochać tak szalenie,
Bo kiedy zdradzi, nie potrafisz dalej żyć.

Tak bardzo bolą
Te jego słowa, że się już nie zobaczymy,
Ale nie czuje serce żadnej za nim winy.
Się rozstaniemy, tego bowiem chcą niebiosa,
Ale nie pękła mej wierności jeszcze nić.

No posłuchajcie!
Być może już mi się nie uda obok niego stać,
I nigdy w życiu nie potrafię się jak dawniej śmiać,
On mój imperator i nadal nim zostanie,
Choćby się skończył świat.

Nie przeszkadzajcie!
Za niego modlić się i śnić
O cieple jego rąk,
Zesłania niech truciznę pić,
Przecierpieć wiele mąk,
Lecz nie zapomnę o nim nawet po stu latach,
Gdyż nie rozdzieli człowiek to, co złączył Bóg.

Nic mnie nie zmieni,
Nikt już nie dotknie mego serca ani ciała,
Bo on pamięta, jak przysięgę wtedy dałam.
Przede mną cmentarz, ale cóż, ja tego chciałam,
Mej namiętności nie pokona żaden sąd.

No posłuchajcie!
Być może już mi się nie uda obok niego stać,
I nigdy w życiu nie potrafię się jak dawniej śmiać,
On mój imperator i nadal nim zostanie,
Choćby się skończył świat.

Nie przeszkadzajcie!
Za niego modlić się i śnić
O cieple jego rąk,
Zesłania niech truciznę pić,
Przecierpieć wiele mąk,
Lecz nie zapomnę o nim nawet po stu latach,
Gdyż nie rozdzieli człowiek to, co złączył Bóg.

No posłuchajcie!
Być może już mi się nie uda obok niego stać,
I nigdy w życiu nie potrafię się jak dawniej śmiać,
On mój imperator i nadal nim zostanie,
Choćby się skończył świat.

Nie przeszkadzajcie!
Za niego modlić się i śnić
O cieple jego rąk,
Zesłania niech truciznę pić,
Przecierpieć wiele mąk,
Lecz nie zapomnę o nim nawet po stu latach,
Gdyż nie rozdzieli człowiek to, co złączył Bóg.

Małgorzata Płochotnik еще тексты