Hún sá hann aldrei aftur eftir að hann hvarf í næturhúmið. Hann var þjakaður og þjáður þegar hann hvarf út í næturhúmið. Þeir fundu hann loksins í læknum í gær, í lundi þar sem hvönnin grær. Úr andlitinu lýsi örvænting tær, það var engin leið lengur heim. Það var þýður þytur í trjánum þegar að hann hvarf út í næturhúmið. Eins og kramið hjarta og falið kvæði sín ljóð út í næturhúmið. Agndofa heyrði hún annarleg hljóð, óttaslegin hún grafkyrr stóð. Meðan máninn í skýjunum marvaðann tróð og martröðin dundi á þeim. Ég bið og bið að við hittumst aftur við himins hlið. Ég bið og bið að við hittumst og fáum þá loks frið. Ekkert var eins og áður eftir að hann hvarf í næturhúmið. Ég fann þig kveðja með kossi og hverfa á braut inn í næturhúmið. Stjarnan á ? loga skær við lundinn þar sem hvönnin grær. Og við sáumst þar á ný í gær, þá var engin leið lengur heim. Ég bið og bið að við hittumst aftur við himins hlið. Ég bið og bið að við hittumst og fáum þá loks frið.