Hvørvisjónin sterk er men nærveran er her gjøgnum teg eg ferðist nú og tú ert mín. Jørðin er mítt heim í dag hon er tað sum er heldur øllum saman her tær og mær. Eitt stig á gangin er heilt óendaligt, heilt óendaligt her og nú. Kanska var tú sum ikki tordi at, ikki tordi at loypa út, júst nu, var tad tu. So eg flýggi aftur til jørðina sum er tað eg kenni her. Alt tað sum er mítt fái eg frá tær bara vit bæði í alla tíð. Landið handan tokuna vísir seg nu har varðir alla tíðina og kanska tú á jørðina skal finna tað hjarta tínum kart sum øllum fólkum unnast ei at finna her. Eitt sitg a gangin er heilt óendaligt, heilt óendaligt her og nu kanska var tað tú sum ikki tordi at, ikki tordi at loypa út júst nú, var tað tú so eg lýggi aftur til jørðina sum er tað eg kenni her alt tað sum er mítt fái eg frá tær bara vit bæði í alla tíð