Тут як заўжды з неба падаюць зоркі на каўнер. Ты ставішся занадта сур'езна да мяне. Агонь у тваіх думках, агону у вачах, Адкінь свае сумненні, забудзься на страх.
Давай наскрозь увесь гэты горад працінаць, Пад чэрвеньскім дажджом мы так стаміліся чакаць, А потым можаш ты ўсё перакрэсліць і спліць, Толькі ведай, што на гэта лета не забыць.
Хто табе кажа, што ёсць перашкоды для цябе? Не давярай гэтым злостным пародам - не, не, не. Агонь у тваіх думках, агонь у вачах, Пляваць хацеў на ўсё, што не тычыцца нас.
Давай наскрозь увесь гэты горад працінаць, Пад чэрвеньскім дажджом мы так стаміліся чакаць, А потым можаш ты ўсё перакрэсліць і спліць, Толькі ведай, што на гэта лета не забыць.