Дзе ты будзеш, як я буду пазбаўляцца бруду? Можа побач, толькі не чакаю цудаў. Ты маеш попыт у дзяцей ды незнаёмцаў. Можа потым не пачаўшы так і скончым.
І не размінуцца ніколі, не сутыкнуцца ніколі, Як двапараллельных сусвета - нам наканавана ніколі. І пад гэтым выцвіўшым сонцам Будзе крапаць проста са столі На твае цёмныя вочы. Не сустрэцца нам ніколі.
Чуеш голас? Як ён шчыра нам чытае Пря нямые сцэны ў прыцемках трамвая? Ты ціха трушчыш у руках абрыўкі снежня, Усё як мае, і нішто нам не належыць.
І не размінуцца ніколі, не сутыкнуцца ніколі, Як двапараллельных сусвета - нам наканавана ніколі. І пад гэтым выцвіўшым сонцам Будзе крапаць проста са столі На твае цёмныя вочы. Не сустрэцца нам ніколі.