Μου' χες μάθει μια φορά Πως να φτιάχνω τα καράβια Να γεμίζω με φωνές Τα λιμάνια μου τα άδεια
Έπιασες με τα χέρια σου ένα ολόλευκο χαρτί Έμοιαζε τότε μαγικό πως του έδωσες μορφή
Μα δε θέλω μοναχός πουθενά να πάω Σε καμία θάλασσα μόνος δε χωράω Τα καράβια μου μετρώ, έχουνε σκουριάσει Στο λιμάνι οι φωνές έχουν πια σωπάσει
Μου' χες πει κάποια φορά Πως θα πας ένα ταξίδι Να μη λυπηθώ ποτέ Η ζωή είναι παιχνίδι
Θα φυσάς, θα' σαι άνεμος, θα με παίρνεις μακριά Κι αν ποτέ σε χρειάζομαι θα 'σαι κάπου εκεί κοντά
Μα δε θέλω μοναχός πουθενά να πάω Σε καμία θάλασσα μόνος δε χωράω Τα καράβια μου μετρώ, έχουνε σκουριάσει Στο λιμάνι οι φωνές έχουν πια σωπάσει
Try to align English Paper ships
You taught me once How to create ships To fill up with voices My empty harbours
Your hands reached a white piece of paper And the way you gave it a shape then looked like magic
But there's nowhere that I'd like to go alone There's no sea to hold me inside by myself I count my ships, there 're rusty The harbour voices have now faded out
You have told me once That you'll ride away That I slould never be sad Life is a game
You will be blowing, you'll be the wind, you'll be taking me far And if I ever need you, you'd be somewhere close