Օրնիբուն դրվում է հին քարին նոր քարը. Եվ անունն է մեր հայ շինարար, Նոր գարունն իր հետ բերում է ցանքն ու վարը. Մեր անունն է հայ մշակ արդար, Պետք է իմանա մանուկն իր գիրն ու տառը, Որ ապրի հայ միտքը դարեդար։
Մեր սրտերը միշտ ամուր են, հուր են, Մեր թրերը միշտ ամուր են, սուր են, Եվ թող իմանան բոլորը` Մեր անունն է հայկական բանակ։
Հայ հազարամյա մեր պատմության տապանը Մեզ տարուբերել է աշխարհով, Ետ է մեզ կանչում մեր հարազատ օրրանը Միշտ հավատարիմ իր կարոտով, Մերն է լինելու այս նոր հարյուրամյակը, Վառ լուսավորված ճանապարհով. Մեր սրտերը միշտ ամուր են, հուր են, Մեր թրերը միշտ ամուր են, սուր են, Եվ թող իմանան բոլորը` Մեր անունն է հայկական բանակ։