На сумны твар кідае свет Глухі, маўклівы манітор. Мой шлях ляжыць у інтэрнэт- Я зноў бягу ў яго прастор. І спадзяюся, што ўбачу Хаця б два словы ад цябе. Я не магу цяпер іначай- Жыву я ў электронным сне.
Прыспеў: Ан-лайн каханне ў сляпую: Не чуць, не бачыць і трываць... Калі ж твой голас я пачую, Я не магу ўжо чакаць. І пацалункі віртуальна Я не магу у сабе стрымаць. Калі ж убачу я рэальна, Больш не магу ўночы спаць.
2. У той жа час, на той старонцы Спаткаемся каторы раз: Уважу пароль я ў аконцы- Няма больш перашкод для нас. Бяжыць хвіліна за хвілінай... Я зноўку ў манітор гляджу. І аб каханні самай мілай У захапленні я пішу.