Yst utpå yttersia av Senja bodde to feskarbrør dem hadde en hjelpar i båten han va blind men våken og før en dag dem dregde garnan sine utaførr Gryllefjorn hørte han, den blinde mann, nokka tungt som dumpa ombord
det va et lik dem hadde fådd, med støvla og sødvest på men brørn sa at det va en kobbe sånn at han ikkje sku førrstå så rodde dem inn med fangsten sin tel ei hula som heite Ausa og gjømte han, den døe mann, mella storstein og kvasse knausa så skar dem betta uta mennskekjøtt og hekta på kver en krok og havet som rett førr va stilt og dødt stod no i en hemmelsk kok no hadde dem agn tel hjuksa og stang frå morra tel seint på kveld fesken beit, nappa og sleit, og snart så hång han på hjell
neste kveld satt dem på kroa og spanderte tel krana va tom men om korsen løkka va kommen dit ville dem ikkje prate om men bygdefolket spurte og grov, ga ikkje den blinde fred han kveskra at “kom i morra natt tel ausa så kan dokker se”
neste natt i ausa låg heile bygda og såg et frøktelig syn: at kroka bei sett i kjøttet på han som der låg då storma dem fram med økse og ljå, lot brørn i båten sin gå batt dem fast, drog båten med hast opp i lia og tente på
hu hei se en anna vei tungsjyen maule og male, mannen i Ausa betale
i Bleiklia står tia stille, der vil ikkje gresset gro og fesken som brørn hadde hengt bei sur og svart som jord på yttersia, yst på Senja, søng både vind og vêr om brødre to som tel Helvete dro på grunn av en blind passasjer