Yandı tutuştu bütün orman. Hayvanlar kaçıştı, kuşlar uçtu. Siyah, soğuk gece kaldı. Baykuş kral gözlerini açtı. Terk etti ormanı kral. Soğuk betona kondu. Yandı gözleri ışıklarından. Bu yeni orman zordu. Sönmeden şehrin ışıkları, Son bir eğlence için yalnız yüreyenleri. Baykuşun gözleri gördü, Yalnızlığa mahkum edilenleri. İnsan ıssız, insan ölümlü, İnsan kördü. Tebası yok kral baykuşun. Ne itaatkar ne hizmetkar. Ne ardından yüreyen var. Şehre konmuş baykuş konuştu. Dedi: Ey şehrin yalnızları! Bu gece size gelen yalnız ben! Bu gece eğlence benden! İzleyin beni, dinleyin beni! Bir orman vardı güzel. Ondan kül bulutu kaldı. Hayat vardı orada. Ondan aptallık kaldı. Kızdı, bağırdı insanlar: Baykuş nerede eğlence? Unutmak için olmadığını ormanın. Ya da şehrin orman olduğunu... Uç sen de yalnızlar krallığına! Ne ağacın dalına ne şehrin ufkuna. Ne denize, ne yanmış topraklara. Kendi uydurduğun krallığa...
Royal Family (Intro)
The whole forest bursted into flames The animals ran away, the birds flew away Cold black night remained The owl king opened his eyes The King left the forest, landed on cold concrete His eyes burnt because of the lights, that new forest was tough
The ones who walk for fun alone Before the city's lights go out The owl's eyes saw those Condemned to loneliness People are lonesome People are mortal He saw The King owl doesn't have his subjects Neither subserviant nor henchman nor anyone who walks after him The owl who landed on the city talked
He said hey the cities' lonely people I'm the only one who came to you tonight Tonight, the fun is on me Watch me listen to me There was a forest, beautiful what remains from it is a dirty cloud There was life, what remains from it is now stupidity
The people got mad and yelled “Owl, where is the fun?!” To forget that forest doesn't exist or the city is the forest Fly, you too the moment the lonelies stay Neither to the branch of the tree nor to the city's horizon nor to the sea nor the burnt land, the kingdom you made up