Сонца тваім агнём натуе нас на досвітку сусвету Дзесці ідзе вайна, а дзесці людзі думаюць пра лета, Можа, ты мой герой, ці ты са мной, ці можа не, Ды з решты, мы кроплі на вагне.
Цябе забываю, нябёсы хай прыгадаюць, Цябе забываю, за нас зоркі дакахаюць, Цябе забываю, анёл мой, адзін ты толькі помні, Запомні мяне, кроплі на вагне.
Я так чакала нас, каб наш палёт стаў выкананнем мары, Мы паляцім з табой па над зямлёй ў новыя абшары. Я не пушчу ў свой свет адбітак бед і слёзы ў вочы маці, Ды чорны колер ў хаце.. .