En enää yksin hallitse koskia ja metsää Puitani koura kyltymätön repii juuriltaan Kuka valtakuntani rajoja käydä uskaltaa Näin rikkoa iäisyyksien rauhaa? Korvessa monta asuu voimaa Vielä karhu kynsin teitäkin paikastanne muistuttaa
Kaikki syntyy raivosta, siitä tuskasta Jota tuli maahan valaa kädestä jumalan Tuhansien hautojen hohkaessa hiljaisuutta Alkaa marssimme tuhansiin lisää Kituessaan hiljaisinkin kiroaa Heikoinkaan ei tallottuna makaa vihan kasvaessa
Eikö valo riitä niin kauas että näkisit Pedot joiden jo kuulet liikkuvan? Heräät sotahuutoon, vilkuillen tyhjyyteen Oma pelkosi riistää toivon elämästä Kaikki raivosta syntyy tuskasta Poltettuun maahan poltettuun jumalaan kaikki palaa
Tulen valtakunnasta veren valtaan Veren vallasta kuolemaan Hylätty karjasi teuraaksi joutaa Yö helppo on taposta puhdistaa Ei kukaan tuolle puolen näe Ei teillä ole aikaa
Yksin jää roihuamaan Saastaisten ruumisten rovio Maa hetken palaa mustana Mustaan vereen saa nukahtaa.
---
Я больше не правлю один лесами, речными порогами Ненасытная чья-то рука рубит деревья мои Кто границы посмел пересечь моего королевства? Кто нарушил здесь вечный мир и покой? Мощные силы внутри деревьев живут, И коготь медвежий готов показать твое место
Все из ярости и боли рождено Из божей руки льется на землю огонь В молчании тысяч могил Мы начинаем наш марш, чтоб было еще на тысячу больше Даже безмолвный, страдая, проклятья пошлет. Под натиском ярости неслабые будут повержены
Осветил ли свет сполна вам, чтоб вы видели тварей идущих, слышимых вами? На клич войны проснувшись, оглядываете пустоту вокруг, Ваш страх убивает надежду на жизнь Все из ярости и боли рождено Все вернется к сожженной земле, к сожженному богу Никто из вас не уйдет в мир иной И времени у вас не будет
Одиноко сгорит погребальный костер этой битвы И пока земля догорит до черна Мы спать будем в черной крови