Moonsorrow - Kylan Paassa (2001) | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Moonsorrow
• Kylan Paassa (2001)

Kauan sitten kylän päässä syntyi kaksi poikaa,
kaksi perillistä sodanjumalan karhuntaljoin verhotun.
Jo kolmen iästä, sanovat, toisiansa alkoivat harjoittaa
ja kun teräksensä yhteen kalahti, saattoi kuulla ukkosen.

Kauan sitten kylän päässä varttui kaksi poikaa,
kaksiko vain typerystä kuolemaa pilkkaamaan?
Ei yksikään haava vielä ollut tehnyt
tehtäväänsä
ja siksi kai sitä miekasta vihollisen täytyi anoa.

Aina kunnia houkuttaa nuorta kansaa
(ryöstöretki merten taa) ja taistelu sitäkin enemmän.
Varmaan turmaan rientävän tielle
vain toinen hullu uskaltautuu.

Kun kenttä hohkaa kärsimystä ja kirveet lentävät,
leikki kanssa kuoleman vain yltyy.
Niin riemukasta lapsien on päitä pudottaa
kuunnellessaan sotajoukkoa hurraavaa.

Usein käykin vain niin et' vertaisesta tulee alempi.
Tarinan kulku voitoista kääntyy
ja maine ihmisen helposti antaa veljensä unohtaa.

Ylpeys, tuo kavalin tauti päällä maan,
näin on vienyt taas yhden uhrin muassaan.
Kumpi lie se epatto, kilpi alhaalla ja miekka koholla
teilleen mennyt vaiko hän joka hautoja kaivaa saa?

Heikompaa voima mik' riepottaa;
kotinsa on iäksi jättänyt tahtoen vielä surmata.
Kunniaton moinen työ.

████████████████████████████████████

Далекая деревня

Когда-то давно в далекой деревне родилось два сына,
Двое наследников бога войны, одетые в шкуры медведя.
С трех лет, говорят, они обучали друг друга
И когда сталь звенела, казалось, что гром грохотал

Когда-то давно в далекой деревне два сына росло,
иль двое глупцов, рожденных для искушения смерти?
Никто их не ранил еще слишком сильно,
Чтоб страшно им было об этом просить меч врага

Слава всегда искушает кровь молодую
(набеги за морем) и того больше – сражения
И только безумец посмеет ступить
На путь другого, спешащего встретить судьбу

Арена боль источает, кругом летят топоры
Все серьезней идет со смертью игра
Забава детей, когда головы бросают
Под воинства радостный клич

Так часто равный становится ниже
А победитель творит ход истории
В погоне за славой легко человеку бросить свой род

Гордыня, самый коварный грех на земле,
Добычу снова себе раздобыла
Кто не у дел: тот, кто стоит,
Меч поднимая и щит опустив
Или же тот, кто копает могилы?

От какой силы слабеет мятущийся?
Он покинул свой дом, и лишь выросла воля к убийству
Какое бесчестие этот поступок