Saapui hän, sanansaattaja käännytetyn kansan totuuttansa opettamaan meille vääräuskoisille. Uhattuna kirvestänsä teroittamaan talonpoika - puolesta metsien, järvien, säästyneiden veljiensä.
(voittajansa)
Korvansa kavaluudelle ymmärtämättömät antoivat; Lalli näki orjan taivaan ja katseensa sokaisi. Pian kirveensä harhailijan yön sydämessä yllätti, oli veriselle järven jäälle päättyvä ristin taival...
"Vaan pian rantautui lännestä satoja laivoja, tuhansia heitä, jotka saapuivat piispaa kostamaan. Lukuisten vuosien kuluessa, tahtonaan nöyryyden juurruttaminen viimeiseen pakanakansaan he sääliä tuntematta mursivat sitkeän vastarinnan voimallisilla aseillaan. Viimeisin pyhimyksensä Henrik alttarille nostatettiin, ja verityö, suomalaisten tukahdutettu vapauden huuto, pakotettiin häpeään."
(kohtalonsa)
Niin anastettiin kunnia sankarilta rohkealta, mieheltä rehelliseltä, suoraselkäiseltä. Valheilla he kansamme uskoonsa pakottivat, vaan jäätä järven Köyliön he eivät murtaa saata.
*** На льду озера Kӧyliӧ (воды язычества II)
Прибыл-таки, несущий слово Из новообращенного народа, Учить наш еретический народ своей истине Почувствовав угрозу, крестьянин точит свой топор - За леса, озера, за своих уцелевших братьев.
(их победители)
Непонятые подставили свои уши коварству; Лалли узрел небо рабов, и это помрачило его взгляд Вскоре среди ночи его топор застиг странника врасплох Крестовый путь должен быть закончиться на кровавом льду озера
«Но скоро причалили с запада Сотни кораблей Тысячи их, что прибыли мстить за епископа. В течение многих лет Желая укоренить смирение в последнем языческом народе Они, не чувствуя жалости, разбивали упорное сопротивление Своим мощным оружием. Хенрик, теперь святой, был возведен на алтарь, И кровавое деяние, задушенный крик свободы финского народа, Было посрамлено»
(их судьба)
Так присвоили честь храбрых воинов Мужчин честных, горделивых Они ложью принудили нашу нацию к вере Но им никогда не разбить лед озера Kӧyliӧ