Lo casau de Josefina Qu’ei un tan beròi país, Si i a un paradís sus tèrra, Qu’ei aquiu lo paradís. Qu’ei la baish a la crotzada, Esconut com un secret, Que sent a tèrra mulhada Per la ploja de julhet. I a montanhas e valeas, E tanben tant de camins, E l’èrba que sembla seda A l’arrós eslurradís. Lo casau de Josefina, Que soi jo qui l’èi laurat, E de tant que m’at pregava, En seguint que l’èi semiat. Si per cas voletz un dia Entrar hens aqueth casau, Tiratz-ve drin de la halha, Que soi jo qui èi la clau. Lo casau de Josefina, Qu’ei un tant beròi país, Si a un paradís sus tèrra, Qu’ei aquiu lo paradís.