Πες μου, πες μου πως τα λάθη, βγάζουν στο σωστό Απ΄τα τόσα πάθη πες με ποιό να σκεπαστώ Δείξε μου το δρόμο που δε βγάζει σε γκρεμό να περπατώ Το για πάντα πες μου, πες μου πως το συζητάς Μες στο αίμα μου ζωή και θάνατο σκορπάς Φεύγεις δίχως να σε νοιάζει,πως για ο,τι χρωστάς πληρώνω εγώ Εγώ που αφήνω ορθάνοιχτα βλέμματα, χάδια ψέματα...
Κανείς δεν ξέρει, αν η ζωή σε φέρει Κι ας έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι Κανείς δεν ξέρει, πόσο μου λείπεις˙ Πόση ανάγκη έχει η ψυχή να μην εγκαταλείπεις Ξέρω πώς νοιώθεις πόσο φοβάσαι Χίλιες φορές με προσπερνάς και χίλιες πίσω να’σαι· Και να ‘χω μόνο, το άδειο σου βλέμμα Να με κοιτάς από μακριά και να μου καις το δέρμα...
Πες μου, πες μου τι μου λείπει, τι δεν είχα εγώ· Που 'ψαξα να βρω για σένα κι άλλον εαυτό Μα δεν έχει σημασία όπως κι αν το δω,τελειώνει εδώ Λέξεις βρες μ