Nukkuu korpi, ja nyt, aatoksissain minä matkaa teen Yli metsien, uinuvan veen Kuutar taivaan yön valaisee Maalaa maiseman, pohjoisen siimeksen
Unta onko tää, Vai kuolema jossa palata sinne saan missä hiillos jo luovuttaa lumen alla Kun astun maailmaan, erämaan aikaan
Ensilumi satoi kahdesti Maalasi sieluni taulun
Tää jylhä kauneus ja ääretön yksinäisyys Lapsuuteni metsän, taivaan Kaikuu se haikeus halki tän matkan Aamun tullen yö tarinansa kertoo Jylhä on kauneus ja ääretön yksinäisyyteni Sitä henkeensä halajaa Kehtoni hauta, hautani paikka Erämaan viimeinen on
Minne katosivat muut Suon noidat, neidontornit Ja varjoissa havisevat puut Kielon istutin ikihankeen Ja hiljaisuuden tultua luotin tulevaan
Ensilumi satoi kahdesti Maalasi sieluni taulun
Tää jylhä kauneus ja ääretön yksinäisyys Lapsuuteni metsän, taivaan Kaikuu se haikeus halki tän matkan Aamun tullen yö tarinansa kertoo Jylhä on kauneus ja ääretön yksinäisyyteni Sitä henkeensä halajaa Kehtoni hauta, hautani paikka Erämaan viimeinen on
Пустыня спит и я блуждаю в своих мыслях, По лесам и спящим океанам, Селена освещает небо, Окрашивая мир в прохладу Севера...
Сон ли это? Или смерть, в которой я хочу вернуться туда, где под снегом угасают угольки надежды, Когда я делаю шаг в этот мир, во времена пустыни...
Первый снег падет дважды, Разрисовывая картину моей души...
Сильная любовь и бесконечное одиночество В моем детском мирке, Красота проходит сквозь это путешествие, И когда разгорается рассвет, ночь заканчивается...
Сила в любви и мое бесконечное одиночество, Именно этого я желаю в глубине души, Могила моей колыбели, место моего захоронения, Последнее, что есть в пустыне...
Куда все исчезло? Болотные ведьмы и башни принцесс, И Хвойные деревья в полумраке, Я посадил лилию в вечноснежной долине, И когда все затихло, я положился на Будущее...