Πως να ξέρει κανείς πού το πας που ‘ρθες και ξαφνικά μ ‘αγαπάς βλέμμα κάτω και δίχως μιλιά ν‘ αναστήσεις ξανά τα παλιά Μα εγώ που δεν σε γέλασα αν ήξερες τι πέρασα δεν το βρίσκεις λοιπόν λογικό που δεν θέλω να πάθω κακό
Αυτό το κάτι στη ζωή που ήθελα για μένα να ‘σαι το βρήκες λίγο ένα πρωί και έφυγες μονάχη να ‘σαι Τώρα με σκέφτηκες αλλά την έκλεισα αυτή τη σελίδα γιατί όποιος θέλει τα πολλά βλέπεις χάνει και τα λίγα
Δεν υπήρξε αγάπη ποτέ σαν αυτή εγώ στο ‘λεγα και πάντα κοίταζες κάπου αλλού πάντα μ‘ έβλεπες αφ‘ υψηλού Με τι καρδιά τώρα γυρνάς κι απλά συγγνώμη μου ζητάς έχω αλλάξει κι εγώ κλειδαριά δεν περνούν τα παλιά σου κλειδιά