Raniej ludzi byli nie takija jak zaraz A razy ŭ dva-try pabujniej I nadvorje było nie takoje jak zaraz A takoje, što o-ho-ho-ho I ŭsiaho było značna bolej I ptuški byli jak sabaki Jak tolki ja heta ŭsio pryhadaju, Adrazu płaču i ciabie abdymaju
Maja mientalnaść - sentymientalnaść!
A ciapierašnija ludzi pakidajuć svaje hniozdy I ŭ vyraj čaradoju latuć I ja chacieŭ lacieć ź jimi, ale siamja i dzieci Mnie skazali, što ja budu śvińnioj A heta značyć, što napieradzie vosień Na vočy rezka naviarnulisia ślozy Ciabie ja znoŭ abdymaju i płaču Ciabie ja znoŭ abdymaju i pła-
Maja mientalnaść - sentymientalnaść!
Raniej byli takija śviaty, što prosta hamon Salut, šašłyki i harełka I ŭvieś narod uvieś čas abdymaŭsia i płakaŭ Jon płakaŭ ad zachapleńnia Mažliva heta nie zusim estetyčna, Ale, zhadziciesia, jak eratyčna Ja try stahodździ ničoha nia baču A ŭsio ciabie abdymaju i płaču