Менск i Мінск (Першапачатковы варыянт песьні, жывы гук)
Дарагія мінчане і госьці сталіцы, Я хачу з вамі болем сваім падзяліцца. Карацей, гэта брыдка, але сэ ля ві, Мы ў сталіцы жывем нібы на дзьве сям'і.
Мы жывем адначасова ў двух гарадах, Гэты факт паступова зрывае нам дах. Дык няўжо ж нам ніколі ня склеіць, ня сшыць Менск і Мінск - дзьве паловы сталічнай душы?
Першы горад, які называецца Менск, Не пабачыш на мапах, у гэтым і сэнс. Ён у сэрцы жыве, ён жыве ў галаве Шмат каго, хто ў горадзе Мінску жыве.
А ў тым Мінску прапіска і гарвыканкам, І Лядовы палац, і бетонны паркан, І дзяцінства майго прамільгнулыя дні, Зруйнаваных дамоў сьцены прывідныя.
Мы жывем адначасова ў двух гарадах, Гэтый факт паступова зрывае нам дах. Дык няўжо ж нам ніколі ня склеіць, ня сшыць Менск і Мінск?
Ёсьць у Мінску назовы бязрадасныя: Ёсьць Калектарная, а ёсьць Базісная. Там народ забясьпечвае, правільны наш, Выкананьне задачы пастаўленае.
А па Менску прыемна шпацыраваць, Дробных крамак вітрыны ўтульна гараць. Там сьпічастыя вежы касьцёлаў старых, І дахоўка на стрэхах, двары і муры.
Мы жывем адначасова ў двух гарадах, Гэтый факт паступова зрывае нам дах. Дык няўжо ж нам ніколі ня склеіць, ня сшыць?
Усё блытаецца ў Мінску: хлеб і маца, І Вялікі Кастрычнік і Радаўніца, І п'яная сьляза і такая папса, Што ратунку не дасьць ні "Мезім" ні "УПСА".
Ну, а зь Менскам нічога няможна зрабіць, Немагчыма яго зруйнаваць, захапіць. Ён ніколі, твой Менск, не згніе, не згарыць, Будзе мовай тваёю з табой гаварыць.